Themabewertung:
  • 0 Bewertung(en) - 0 im Durchschnitt
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Albert Verwey: Aan het venster te Ulm
#1
Niederlande 
Albert Verwey
1865 - 1937 Niederlande


Aan het venster te Ulm

Ik zat aan 't venster waar de Donau vloot
En op mij aankwam aan mijn rechterhand
En onder mij verdween. De donkre rand
Van den en loofhout die hem schuilplaats bood
Scheidde mijn berg en voorgrond van de schoot
Van 't volle en tintenrijke en golvend land:
Akkers, veld, dorpen met geboomte omplant;
En kim blauwde achter kim, die 'k diep genoot.

Toen kwam een nevel en die pracht verdween.
Alleen het blinken van de rechte stroom,
En onder me als een wal die donkre zoom,
En een lijngolving hier, en ginder een,
Waar ik het land uit raadde. Tot de dag
Zonk, nadat ik nog ééns een einder zag.



In Um am Fenster

Ich sah vom Fenster, wie die Donau floss,
sie langsam auf mich zukam rechter Hand
und unter mir verschwand. Ihr dunkler Rand,
dem sattes Grün zu einer Laube spross,
trennt meinen Berg hier vorn, von jenem Schoß
des vollen, farbenfrohen goldnen Land;
den Äckern, Dorfern, mit Gehölz umpflanzt;
Dem blauen Horizont, den ich genoß.

Dann kam ein Nebel und die Pracht versinkt.
Allein der Strom zu meiner Rechten blinkt.
Das Ufer unter mir ein dunkler Wall.
Nun goldet's hier und drüben überall
kann man das Land nur ahnen. - und der Tag
verschwindet wie er zu mir kam, ganz zag.
Der Anspruch ihn auszudrücken, schärft auch den Eindruck.
Zitieren


Gehe zu:


Benutzer, die gerade dieses Thema anschauen: 1 Gast/Gäste
Forenfarbe auswählen: