Aan P. Tideman.

[ZaunköniG]

Als kermend neder-valt in machteloosheid
De bliksem-val, viel dit uw woord in mij,
Hij schiet en valt en spalkt op zondeloosheid
Van boere-dorp en stulp en koele wei,

Waar voedrend grazen koe-wulp en de loosheid
Der boeren winst-schalkt, - zoo stak uw schalmey,
Uw gratiën-rey en filosofy
In mij den vonk der ziende zieneloosheid.

Vol is de zee van 't boorde-volle leven,
Stort-zee op zee volgt, daar ze vallend gaan,
En de enkle vloot, die laat zijn zeilen reven,
Stormt veel-bedachtig over diepten aan,

Maar de eeuw'ge wind stoot, tot neerschiet de bliksem
Neer op, op neer. Zoo voelen gij en ik z' hem.