Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten,

[ZaunköniG]

Ik ben een God in ‘t diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboon
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.

En als een heir van donkerwilde machten
Joelt aan mij op en valt terug, gevloon
Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
Ik ben en God in ’t diepst van mijn gedachten.

- En toch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Uw overdierb’re leen den arm te slaan,
En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed

En trots en kalme glorie te vergaan
Op uwe lippen in een wilden vloed
Van kussen, waar ‚k niet langer woorden vond.