Als een een - zelvig kind dat telken dag

[ZaunköniG]

Als een een - zelvig kind dat telken dag
Na moeders dood zijn kleine lief en leed
Op kinder-wijs beschrijft en nooit vergeet
Om 's avonds, - ach! niet als het weleer plach, -

Met bevend handje maar een zachten lach,
Een blad op 't graf te leggen, en wel weet,
Wanneer het wederkomt, wie of dat deed,
Dat blaadje nemen dat daar gister lag:

Zoo wilde ook ik zoo gaarne als zoete plicht
Voor u die verre zijt, mijns levens boek,
Eén blad na 't andre, zachtkens openslaan.

Maar, ach, rampzaalger dan 't onnoozel wicht,
Ik weet niet of ik vinde wat ik zoek,
Noch of gij alle bladen zult verstaan.