Fantazij

[ZaunköniG]

Ghij minnaers, dien, door brandt, het waetrend' ooghe ziet,
Die steen in traenen weekt, die balken bujght met klaeghen,
En doet liefs wederzin, den naem van wreetheit draeghen;
Jndien ghij dingt nae loon, wt liefd' en dient ghij niet.
Met ander scherp, de God, dien jck ten doel stae, schiet;
Zijn vlamme blust mij 't vier van eighen welbehaeghen.
De zinlijkheên van haer, wier lust mijn lusten jaeghen
Zijn deughden in mijn' zin; en wee, dien deughd verdriet.
O Mannelijke Min, die voor genae de neenen
Zoo wel neemt als de jaen; ghij loopt geen blaeuwe schenen,
'T moet wezen vw meestres haer wil al eer ghij vrijt.
Me vrouw en belgh 's v niet, dat jck het smeeken schuwe,
Jck wacht slechs op geboôn. Zoo dappr een schoon als 't vwe
Met kraftelooser liefd als dees', zich niet en lijdt.