O gij, die mij, toen alles mij verliet,

[ZaunköniG]

O gij, die mij, toen alles mij verliet,
En ééne somberheid dees ziel omving,
Die langzaam stervende in haar laatst verdriet,
Tè zwak was voor de laatste worsteling, -

Uw eigen glorie om het hoofd mij hing,
En door úw ziel mij aan mij-zelf verriedt,
Heerlijk mij heffend in den lichten kring
Van uwe liefde en 't eeuwig-lichtend lied.

Gij, die nu voortaan aan mijn zijde gaat
En als de weer-schijn van mij zelf mij zijt,
Een licht-straal voor mijn voeten, waar ik viel, -

Leef in uw lichte droomen voort en laat
Den gloed dier gouden vlammen om ûw ziel
Een glorie breiden tot in eeuwigheid.