26.09.2010, 08:55
O, met dat marm'ren wimper-paar, waartusschen
Geen tranen ooit op ons ter-neder vielen,
O, roerloos eeuwig-fel gelaat, wij knielen
Met deizend hoofd, waarlangs uw vlammen gudsen.
Gij ziet ons stervens-ziek uw kluisters kussen,
Vorstin, die 't wee der weeke, wankle zielen
Door één meêdoogend wentlen uwer wielen
Voor eeuwig kunt in droomloos sluimren sussen.
Welzalig, wien uw heilge handen mengen
Den koelen dronk des doods, en liefdrijk reikend
Den donkren kelk tot aan de lippen voeren, -
Zij voelen 't aanschijn door uw aêm beroeren
Zoo zacht, die met een stillen lach bezwijkend
Den laatsten drup als stervens-groet U plengen.
Geen tranen ooit op ons ter-neder vielen,
O, roerloos eeuwig-fel gelaat, wij knielen
Met deizend hoofd, waarlangs uw vlammen gudsen.
Gij ziet ons stervens-ziek uw kluisters kussen,
Vorstin, die 't wee der weeke, wankle zielen
Door één meêdoogend wentlen uwer wielen
Voor eeuwig kunt in droomloos sluimren sussen.
Welzalig, wien uw heilge handen mengen
Den koelen dronk des doods, en liefdrijk reikend
Den donkren kelk tot aan de lippen voeren, -
Zij voelen 't aanschijn door uw aêm beroeren
Zoo zacht, die met een stillen lach bezwijkend
Den laatsten drup als stervens-groet U plengen.