Geslacht, dat was en thans verdwijnt, wees stil maar,

[ZaunköniG]

Geslacht, dat was en thans verdwijnt, wees stil maar,
Raap niet dees vloeken voor uw voet gestrooid, -
Verdorden zijt gij, zonder dat gij ooit
Hadt kunnen bloeien, schoon 't uw eigen wil waar.

Ik zal u allen, rakkers, op de bil maar
Zoo even meppen, knaapjes, die daar gooit
Naar 't Hoog Gebouw, dat door mijn Zuivren Wil daar
Staat, Monument van 't Hollandsch-volk-vermooid

Door Hem, die is ons aller Heer en Koning,
Hem, onbegrijplijk, troonend in 't Onstoflijk,
Ondenkbre Zijn, waarvoor geen naam noch woord is,

Dien ik belijd uit dees mijns diepsts Zijns Woning,
God, dien ik weet, dat, Die mij altijd schoort, is,
Tot waar al zielen schittren, onverdoflijk.