O Menschen, vreest niet koningen of goden,

[ZaunköniG]

O Menschen, vreest niet koningen of goden,
Maar vreest u-zelf, die gaat het Bodemlooze
Voorbij, schijn-statig, zonder blikke' of blozen,
Omdat gij dwaaslijk waant, dat al wat boden

U Hoogre Machten, niets zou zijn dan 't kozen
Licht-ijdlijk uws klein Zijns, omdat gij dooden
Zijt, niet naar 't vleesch, maar naar den geest, die nooden
Nooit heeft bij u, volk, vreemdlijk geesteloozen.

God slechts, die Is, is de Eenige, die kan
Van 't Goede, en 't Kwade, opdat het zich vereenig
Tot één groot daavrend-henenrollend dringen,
Make' één groot Rijk onwankelbaarlijk-eenig.
Dies laat elk onzer opstaan als een man,
Ook wie zich uit-spreekt in groot-heerlijk zingen.