De weide spreidde een kleed van groen fluweel
Voor Lente's intrêe in 't herlevend Iand.
Haar groene vanen staan alom geplant.
De zon ter eer zijn duizend bloemen geel.
Aan 't hooge boograam, 't hoofd in de apen hand,
Zit droef de Prins ; gevangen in 't kasteel,
Droomt, neemt een veder, schrijft een mooi rondeel,
Wijl edel dichten 'donkre smart verbant.
En, eeuwen Iater, zal nog zijn bekoord
Wie schoonheid mint, door 't hoofsche dichterwoord.
Dat hem vertroost, verdrijvend tragen tijd.
Doch hem, wien 't lied vermoorde één enkel uur
Van d' armen dag, zoo eindeloos van duur,
Benijd hem niet! — Ik weet hoezeer hij lijdt.
Voor Lente's intrêe in 't herlevend Iand.
Haar groene vanen staan alom geplant.
De zon ter eer zijn duizend bloemen geel.
Aan 't hooge boograam, 't hoofd in de apen hand,
Zit droef de Prins ; gevangen in 't kasteel,
Droomt, neemt een veder, schrijft een mooi rondeel,
Wijl edel dichten 'donkre smart verbant.
En, eeuwen Iater, zal nog zijn bekoord
Wie schoonheid mint, door 't hoofsche dichterwoord.
Dat hem vertroost, verdrijvend tragen tijd.
Doch hem, wien 't lied vermoorde één enkel uur
Van d' armen dag, zoo eindeloos van duur,
Benijd hem niet! — Ik weet hoezeer hij lijdt.