29.07.2012, 13:19
Hij lag en wachtte — Er was geen ander Iicht
Dan vrome glans van 't blank gelaat der maan.
Zag hij zijn zoon of wel een engel staan,
Toen Iaatste bede klonk aIs een gedicht:
— „Ontvang' hem God en Christus neem' hem aan"?
Als op een avondmeer een IeIie Iigt,
In IokkenziIver Iag zijn aangezicht,
Of 't zag de Paarlen Poort al opengaan.
De roepstem van zijn God verstond hij vroeg,
Weerstond hij nooit. Daarom deed de eigen naam
Hem huivrend duizIen — AIs een koning droeg
De zware kroon hij van zijn dichterfaam
En strooide schoonheid, tot God sprak: — „GenoegI"
En voor zijn rust den mantel opensloeg.
Dan vrome glans van 't blank gelaat der maan.
Zag hij zijn zoon of wel een engel staan,
Toen Iaatste bede klonk aIs een gedicht:
— „Ontvang' hem God en Christus neem' hem aan"?
Als op een avondmeer een IeIie Iigt,
In IokkenziIver Iag zijn aangezicht,
Of 't zag de Paarlen Poort al opengaan.
De roepstem van zijn God verstond hij vroeg,
Weerstond hij nooit. Daarom deed de eigen naam
Hem huivrend duizIen — AIs een koning droeg
De zware kroon hij van zijn dichterfaam
En strooide schoonheid, tot God sprak: — „GenoegI"
En voor zijn rust den mantel opensloeg.