Tehuiskeer.

[ZaunköniG]

Als een die, vreemdling in zijn vaderstad,

Na jarenlange reizen wederkeert,

Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd,

Naar 't ouderhuis het oudbegane pad;



En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd,

Of hij geen vriend meer en geen broeder had;

Doch wedervindt zijn heele weeldeschat,

In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;-



Zoo doolde ik vreezend door mijn leven rond,

Zoekend naar 't Huis van Vrede, in 't Liefdeland,

Waar geen mijn weg wist of mijn taal verstond.



Tot gij me, o Liefste! leidde bij de hand

Naar 't huis waar 'k licht en wijn en rozen vond

En vlammengloed van grooten zielebrand.