30.07.2012, 08:46
.
Bloem van één dag, uit eeuw'ge rots gerezen,
Hoe moogt ge in schoonheid zóo volkomen zijn?
Uit strengen steen naar zachten zomerschijn
Strekkend uw stengel, vroom en zonder vreezen,
Hef hoog uw kelkje en schenk uw honigwijn
De wilde bij, die zoete buit komt lezen.
En leer mijn ziel 't mysterie van het wezen:
't Schoone is geen droombeeld, maar het hoogste Zijn.
Rein rozeklokje, luid me een lied van hopen!
En 'k streef, als gij met luttel aard gevoed,
Naar 't blij azuur en zie Gods hemel open.
Wat durft een bloem is mij geen overmoed.
O teeder bekertje! in uw dauw laat doopen
Mijn menscheziel, die God wil tegemoet.
Bloem van één dag, uit eeuw'ge rots gerezen,
Hoe moogt ge in schoonheid zóo volkomen zijn?
Uit strengen steen naar zachten zomerschijn
Strekkend uw stengel, vroom en zonder vreezen,
Hef hoog uw kelkje en schenk uw honigwijn
De wilde bij, die zoete buit komt lezen.
En leer mijn ziel 't mysterie van het wezen:
't Schoone is geen droombeeld, maar het hoogste Zijn.
Rein rozeklokje, luid me een lied van hopen!
En 'k streef, als gij met luttel aard gevoed,
Naar 't blij azuur en zie Gods hemel open.
Wat durft een bloem is mij geen overmoed.
O teeder bekertje! in uw dauw laat doopen
Mijn menscheziel, die God wil tegemoet.