Streven

[ZaunköniG]

.


Armzalige enge wereld, waar ik streed

Om lucht en licht, gekerkerd in mijn dagen,

Op d'adem Gods door wolkenzee gedragen,

Ontvlucht mijn ziel u met een zegekreet.



Ik durf, alleen, het opperst waagstuk wagen.

Vermetel grijp ik Gods genadekleed.

En, schoon ik niets van dood of leven weet,

Hoog heft mij hoop: Elia's vlammenwagen.



Ik wil niet rusten eer ik wedervind

Mijn lelietuin van heil'ge kindervrede,

Die bloeit in 't blauw en balsemt in den wind.



O goede Hovenier, aanhoor mijn bede!

Leid bij de hand uw arm verloren kind:

Ik weet geen weg, ik beef bij elke schrede ...