Daemon

[ZaunköniG]

.



Een vreeselijke daemon heeft genomen,

Zacht binnenzwevende op fluweelen wieken,

Mij lijf en ziel, bij 't bevend daagraadskrieken. -

Hoe zal ik ooit zijn heerschappij ontkomen?



Van ál mijn dagen maakt hij arme zieken,

Die 't leven slepen en het sterven schromen;

Van ál mijn denken, bleeke weemoedsdroomen,

Moerasgewassen die naar wanhoop rieken.



Onmachtig mat en bleek van zelfverdedigen,

Lig ik ten prooi, van afschuw al bevrozen,

Zijn helle-omhelzingen die wreed beleedigen.



O 'k wil hem afstaan ál mijn vreugderozen,

'k Wil plechtig mij tot offerlam beëedigen,

Zoo hij mijn ziel niet sleurt in 't Rijk der Boozen.