Eikenloover

[ZaunköniG]

.



Blij spreidt de Meiehemel, als een Gode-

Belofte van extase aan elk geloover,

Zijn goud-doorbeefden blauwen mantel over

Het golvend bosch, waar blaadren, blonde en roode,

Als bloemen, tooien mooi jong eikenloover;

En wervlend zwerft, gewiekte zonnebode,

Een geel kapelletje en zijn jubelode

Zingt luid de nachtegaal, die lentelover.



Hoog op den heuvel lig ik, koel bedolven

In blauwe schaûw van dennenbosch.... O weelde

Van lichtdoorvloten rood en goud! o golven

Van de eigen eikloofzee, waar droomde en speelde

Mijn jeugd! vervreemd, die me éenmaal waart zoo teeder,

Hervind ik u, neem' in genâ mij weder!