Verlamd

[ZaunköniG]

.


Têer zilverblij, door de ijle meielucht,

Kweelt klokkespel, - dan, bronzedonker, boemt

Eén zware klok. - De lamme knaap, gedoemd

Tot lijdlijk luistren naar die klankenvlucht,

Betuurt de straat, die, blond van zonlicht, zoemt

Van Zondagvreugde als bont een prent, verlucht

Met blank van huize' en blauw van lentelucht

En kleuren veel van kleedere' als gebloemt.



Onder 't ivoren voorhoofd, smartezwart

Staren zijn oogen, uit de sombre grot

Der smidse-poort, naar 't leven dat hem tart.



Zijn roerloos lijden voelt hij koel bespot

Door elken vogel, zwevende om het smart-

Vergodend kruis - en honend vloekt hij God.