Sirenenlied

[ZaunköniG]

.



Mijn Trots stond pal, bij 't loklied der Sirenen,

De blonde lokken rond den mast gebonden,

Wijl de open ooren dronken doch weerstonden

Wat zoeter klonk dan nachtegaleweenen.



Verleidlijk vleiden haar beloftemonden,

Haar rosse lokken, avondroodbeschenen,

Vlotte' op de golven, rond de gratie henen

Van armen blank als zaligende zonden.



Als tot vermeetl een zoon een zorglijk vader,

Met blanke was uit blonde bijenkorven,

Trad tot mijn Trots mijn grijze Wijsheid nader.



‘Vul met die was, eer 't lied u heeft verdorven,

Uw luistrende ooren! 't Oor is zielverrader.’

Trots lachte luid. - De stemmen zijn gestorven.