01.08.2012, 18:15
.
Toen kwam tot mij, in grauw Novemberwoud,
De schoone god, dien ik aanbad weleer.
Hij rilde, naakt in 't windekille wêer.
- ‘Herkent gij mij? - ik ben zóo krank, zóo oud!
En toch dezelfde, wien uw liefde têer
Veel kleine reine tempels heeft gebouwd.
Tot asch verging mijn laaiend lokkengoud.
Mijn blanke schoonheid keert mij nimmermeer.’
Ik gespte los mijn purpren overkleed
En sloeg het, weenend droef, zijn leden om
En knielde en sprak:
- ‘Uw tempel is gereed.
In 't huis mijns harten blijft gij wellekom.
Met tranen laven zal ik u, betreed
Met mij den berg, dien ik alleen beklom.’
Toen kwam tot mij, in grauw Novemberwoud,
De schoone god, dien ik aanbad weleer.
Hij rilde, naakt in 't windekille wêer.
- ‘Herkent gij mij? - ik ben zóo krank, zóo oud!
En toch dezelfde, wien uw liefde têer
Veel kleine reine tempels heeft gebouwd.
Tot asch verging mijn laaiend lokkengoud.
Mijn blanke schoonheid keert mij nimmermeer.’
Ik gespte los mijn purpren overkleed
En sloeg het, weenend droef, zijn leden om
En knielde en sprak:
- ‘Uw tempel is gereed.
In 't huis mijns harten blijft gij wellekom.
Met tranen laven zal ik u, betreed
Met mij den berg, dien ik alleen beklom.’