03.08.2012, 15:20
.
Schroomvallig kind in killen kloostertucht
Geschoold, doch krank van vreugde- en vrijheid-dorst,
Dat nooit den kelk der liefde leegen dorst
En proeven 't zoet der purpren weeldevrucht -
Haar angst voor 't leven heeft den wijn vermorst,
De vrucht verworpen - 't eenig heil leek vlucht.
Deemoedig knielt ze en vouwt, met diep een zucht,
De handen vroom op 't branden van haar borst.
- ‘O Vader-God! nu 'k heb volbracht uw wil,
En wacht zoo bang op 't langbeloofde loon,
O geef me uw vrede, koel mijn lippen, stil
Mijn dorst en 'k draag getroost mijn dorenkroon’.
Doch God blijft zwijgen - snerpend klinkt haar gil:
- ‘Verloren leven! leege Vaderwoon!’
Schroomvallig kind in killen kloostertucht
Geschoold, doch krank van vreugde- en vrijheid-dorst,
Dat nooit den kelk der liefde leegen dorst
En proeven 't zoet der purpren weeldevrucht -
Haar angst voor 't leven heeft den wijn vermorst,
De vrucht verworpen - 't eenig heil leek vlucht.
Deemoedig knielt ze en vouwt, met diep een zucht,
De handen vroom op 't branden van haar borst.
- ‘O Vader-God! nu 'k heb volbracht uw wil,
En wacht zoo bang op 't langbeloofde loon,
O geef me uw vrede, koel mijn lippen, stil
Mijn dorst en 'k draag getroost mijn dorenkroon’.
Doch God blijft zwijgen - snerpend klinkt haar gil:
- ‘Verloren leven! leege Vaderwoon!’